Nasz Patron - Święty Jacek

Nieznana jest dokładna data jego narodzin. Historycy sprzeczają się, jak miał naprawdę na imię. Mimo to Jacek Odrowąż jest najbardziej znanym świętym, a jego posąg znajduje się wśród rzeźb na kolumnadzie wokół Placu Świętego Piotra w Rzymie.

Badacze dziejów podają aż cztery daty narodzin Jacka Odrowąża: 1176 rok, 1183, 1200 lub 1220. Za najbardziej prawdopodobny rok jego przyjścia na świat w rycerskiej rodzinie Eustachego i Beaty Końskich, herbu Odrowąż, w Kamieniu Śląskim uznali jednak 1183. Najprawdopodobniej miał na imię Jakub albo Jan. Wołano go zdrobniale Jacko lub Janko czy Jaśko. Dla potrzeb beatyfikacji nazwano go po łacinie Hiacyntem.

Karierę duchownego zrobił dzięki wujowi Iwonowi Odrowążowi, który był biskupem krakowskim. Najpierw Jacek został kanonikiem katedralnym, potem wuj wysłał go na studia teologiczne i prawa kanonicznego do Paryża i Bolonii.

Podczas pobytu w Rzymie biskup Iwo poznaje swojego bratanka ze św. Dominikiem. Wkrótce czterej polscy duchowni: Jacek, Czesław, Herman, Gerard wstępują do zakonu dominikanów. Po dwóch latach bracia zakładają klasztor w krakowskim kościele św. Trójcy. Sam Jacek nie był przeorem zakonu lecz misjonarzem. Akcje misyjne prowadził na Rusi [1228-33] i w Prusach [1236-38]. Zmarł 15 sierpnia 1257 roku w Krakowie i pochowany został w kościele dominikanów.

Kult jego osoby powstał krótko po śmierci. Pojawiły się wieści o cudownych uzdrowieniach. W 1268 roku matrona Marta położyła na grobie Jacka chorą rękę i poprosiła o wyleczenie. Kończyna odzyskała sprawność. Potem były uzdrowienia pielgrzymów z głuchoty i febry. Jednak starania o kanonizację trwały kilkaset lat. Dopiero 17 sierpnia 1594 roku papież Klemens VIII ogłosił Jacka Odrowąża świętym.

Na temat świętego krąży wiele legend. Jedna głosi, że Jacek po najazdach Mongołów karmił ubogich pierogami własnego wyrobu. Dlatego przylgnął do niego przydomek ”święty Jacek z pierogami”. W innej opowieści święty Odrowąż rozkłada płaszcz na wodach Wisły i przechodzi po nim na drugi brzeg jak po moście. Głośna jest przypowieść o wyniesieniu przez św. Jacka z Kijowa oblężonego przez Tatarów komunii świętej i figury Matki Boskiej.

Niestety nie zachowały się żadne pisma św. Jacka, a dane o jego życiu czerpane są z „Żywota” spisanego w XIV wieku przez Stanisława z klasztoru krakowskiego. Mimo to kult świętego rozwinął się zwłaszcza na Śląsku i w Krakowie. Dekretem papieża Jana Pawła II w 1993 roku św. Jacek został patronem Metropolii Katowickiej.

Artykuł z gazety Montes Tarnovicensis, nr 27 - grudzień 2007 r. Wszelkie prawa zastrzeżone dla: Oficyna Monos, 42-600 Tarnowskie Góry, ul. Szpaków 5